26 juli - Ravijn, zwart strand en papegaaienduikers m 🦜 🦜🦜🦜

We starten de dag wat later. Want we logeren in the Barn, een vrij luxueuze hostel.  En Vlamingen dat er hier zijn!!! We horen amper andere talen…

Er iss één gastenkeuken. Maar die is absoluut niet groot genoeg omer massa volk die hier verblijft vlot te laten koken. Er zijn bv maar 2 kookplaten, 2 ovens ,…  We hadden gisteren avond gemerkt dat koken voor een groep van 30 niet ideaal is op een tijdstip dat iedereen wil eten en koken. Daarom besloten we om later ontbijt te eten en eerst de boodschappen voor het avondeten te doen, en in de voormiddag te koken. Want vanavond staat er spaghetti op de menu. Daarvoor hebben we plek en vuren  🥘 nodig!

Jan, Ruben, Wannes en ikzelf zijn de koks van dienst.  We krijgen nog wat hulp van extra helpende handen. En zo slagen we er in om tegen 12uur klaar te zijn. Dat kwam perfect uit, want het weer was in de voormiddag toch niet goed (regen en wind 💨)

Daarna vertrekken we met de hele bende naar de Þakgil ravijn. De ravijn ligt aan de roots van Katla, IJslands beruchtste vulkaan. We picknicken voor de start van de tocht in een grot. Want daar zitten we tenminste wat beschut tegen de snijdende wind.

Het is een mooie tocht, met adembenemende uitzichten! 
we wandelen ook nog tot aan Reynisfjara, waar het uit verschillende films bekende zwarte strand gelegen is. Alsof we in een strand vol koffiehuis lopen!

Na het avondeten gaan we nog even tot aan het strand om de papegaaiduikers te kunnen spotten. Deze schattige vogels lijken op verre neven van de pinguïns. Ze komen vss aann boven de zee, gaan op de kliffen zittenden duiken dan weer naar de zee.
Maar er staat een lamp die code geel aangeeft. Dat betekent dat het omwille van de wind erg gevaarlijk is. Jaarlijks sterft hier minstens 1 toerist, die de richtlijnen niet au sérieux neemt! 
Maar de wind giert. Het zwarte zand vliegt over het strand en snijdt in het gezicht. We houden het op veilig: blijven op grote afstand van de zee en beperken de duur van ons bezoek. 
Safety first! Want morgen willen we nog meer van dit mooie land kunnen zien!