Dag 3 - Op verkenning in Old en New Delhi

We starten de dag met een ontbijt in het hotel. Het buffet is bescheiden, maar heeft toch een mix aan gerechten.  De warm bereide items laten we aan ons voorbij gaan. Nog geen kruidige sausjes voor ons op onze nuchtere maag. Een gebakken eitje, een toast, wat vers gesneden fruit, en koffie, melk of vers vruchtensap. Voila. De maagjes zijn gevuld. Net op tijd klaar op de afspraak met onze chauffeur. Om 9 uur pikt hij ons op aan het hotel.

We rijden naar Old Delhi. Daar staan verschillende bezoeken gepland. Onze gids is een jonge vrouw (haar naam kennen we niet meer) van 30 jaar ongeveer. We starten met the Red Fort. Het is een ommuurd paleis uit de 17e eeuw in Shahjahanabad en ligt aan de rivier de Yamuna. Het staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. 

Nu rijden we naar Jama Masjid, de grootste Hindoe tempel in Delhi. Die is volledig met de hand gebouwd. Geen enkele machine kwam hier aan te pas. Het is gemaakt uit rode zandsteen dat ongeveer 900 km van hier ontgonnen werd, en destijds op karren naar hier werd vervoerd. 

Onze volgende stop is de Chadni Chowk-markt. Als je dit op google opzoekt, vind je als trefwoorden 'chaotische markt' / 'bruisende handel' / dé markt voor kruiden / ...  Met een riksja gaan we op pad door de drukke straatjes van deze markt. Chaos... dat is inderdaad hét woord dat in ons opkomt.  We komen ogen te kort. Het is een levendige handelsplek,  met aan weerszijden van de straat allerlei kraampjes, met daartussen de weg die overspoeld wordt door auto's, brommers, paard en kar, fietsende handelaars met onmogelijke belading er op, ...  En hier en daar een koe tussen dit geheel.  De rit zelf is een avontuur op zich!  Wat ons opvalt is de elektriciteitsbekabeling in deze straten: een wirwar van kabels. Een preventieadviseur of veiligheidscontroleur... dat kennen ze hier duidelijk niet!

We stappen uit aan een kruidenwinkeltje. Op de markt worden alle kruiden normaal gezien in grote zakken verkocht, goederen rechtstreekds van de oogst. Uiteraard kopen niet alle mensen zo'n hoeveelheden. Wij gaan naar een klein winkeltje, waar men de kruiden in kleine verpakkingen verkoopt.  Wellicht zijn toeristen het voornaamste cliënteel. Dat merken we later aan de prijs. We hebben behoorlijk wat kruiden en thee mee. Maar de rekening loopt toch behoorlijk op! Ik kan me niet inbeelden dat de lokale Indiër deze prijs betaalt voor hun kruiden.  

Een volgende halte is de gedenkplek ter nagedachtenis van Mahatma Gandhi: Raj Gat. Zijn graftombe staat temidden van deze plek, die heel sober is: een grasplein met wat muren rond. Maar geen enorme of dure gebouwen. De site ademt rust en respect uit, helemaal in de lijn van de identiteit van Mahatma Gandhi. 

En we merkten het al verschillende keren: Indiërs draaien zich echt om als ze ons Europeanen zien. En zeker met een blonde kerel als Michiel erbij. Dat is altijd feest voor hen. We worden ettelijke keren gevraagd om te poseren, ze nemen foto's van ons, ... En er staat geen leeftijd op! Volgens onze gidse is dat voor hen een hele belevenis en zullen ze hier uitgebreid over vertellen aan hun vrienden en familie: wie we waren, hoe we ons (ten aanzien van hen) gedroegen,...  Zelfs kleine kinderen willen met ons op de foto, alsof zoiets al met de paplepel in gegeven wordt als 'must do'.  We ontmoeten zelfs een 9-jarig meisje, dat in vlot Engels een gesprek met ons begint.  Ze komt uit een gezin met 8 kinderen.  Volgens onze gidse moeten het moslims zijn. Want de 'regel' bij boedhisten is nu dat een gezin 2 kinderen heeft.

Onze volgende halte is de Indian Gate, een oorlogsmonument ter nagedachtenis van de 90000 soldaten die in de tweede wereldoorlog zijn gestorven. Hun namen staan op het monument af te lezen.   

's Middags houden we halt aan een typisch Indisch restaurant. Maar als we binnenkomen is er geen plek meer. Alles volzet. Maar we zien enkel toeristen zitten.  Een typische tourist trap? Volgens onze gids niet: Indiërs eten geen lunch, enkel dinner. Daarom zijn er enkel toeristen te zien! We verhuizen naar een restaurant ernaast en bestellen 4 gerechten (de gidse is ook bij ons) die we sharen. Heel lekker. Maar weer ruim genoeg!

We bezoeken ook nog de Qtub Minar, een minaret van de islamitische architectuur. De toren is 72,5 m hoog en de hoogste stenen toren van India, gebouwd vanaf de 12 de eeuw. Ze bouwden er ongeveer 200 jaar aan.

Er volgt ook nog een korte stop wij de Lotus temple en een bazaar waar men tapijten, maatkledij en decoratie artikelen verkoopt. We worden aangeklampt om er iets te kopen, maar hebben daar geen zin in.  Als een lopend vuurtje verspreidt het nieuws zich van de ene verdieping naar de andere dat we er zijn. Elke verkoper probeert ons te overtuigen om iets te kopen. We beslissen om het pand te verlaten...

We eindigen de gegidste dag met een ritje in de buurt van het presidentieel paleis. Wagens mogen er zelfs niet stationeren.  Security bevindt zich in de ruime omgeving.  Onze chauffeur volgt deze richtlijnen strikt op en verlaat dan snel de straat naar het paleis.

Terug in het hotel beslissen wij nog even de straat op te gaan: honger hebben we niet. Ons middagmaal was uitgebreid genoeg! Maar Michiel wil graag nog naar de kapper. Na een maand hier is zijn haar te lang. En morgen is hij uitgenodigd op het huwelijksfeest van de zoon van een werknemer van Agristo. Perfect argument dus om een kapper te zoeken!   De aandacht voor de blonderik is weer groot. Michiel is de 4de blonde persoon die deze kapper knipt! Na zijn kappersbeurt volgt zelfs een hele fotoshoot ;-) Jammer dat we de instagram van die kapper niet kennen... Ik had die posts wel eens willen zien!

Daarna volgt Barts knipbeurt. Maar daar nemen ze geen foto's van. Een grijzaard kennen ze hier dus wel? ;-)