Dag 2 - Onze eerste ontmoeting met India en de lokale bevolking

Ja! We hebben toch wat geslapen! Een bed is aangenamer. Maar het kan slechter.  En ‘t was ook stil… geen enkele snurker te horen. Hoe kan dat eigenlijk? Op zo’n vol vliegtuig? Hoeveel kans is er dat er daar geen enkele snurker tussen zit??

De piloot zet het vliegtuig vlekkeloos weer aan de grond.  Bedankt daarvoor! Nu nog de check bij de immigratiedienst volstaan. Er worden camerabeelden van ons vergeleken met de foto’s, vingerafdrukken genomen (links, rechts, duimen,… alles willen ze in kaart brengen. Maar iemand met een vinger minder als Bart: dat bracht toch even verwarring teweeg. ;-)

Een kwartiertje later zijn we al doorheen deze controle. En daar staat onze bagage al netjes klaar. Bewaakt nog door de bagageafhandelaars.  

Een klein beetje verder staat Delavant ons op te wachten: een vijftiger met een typische blauwe tulband. Het is vriendelijke man. Én hij spreekt toch een aardig mondje Engels . Hij wordt onze  driver doorheen de hele reis. We hebben er een goed gevoel bij. 

Hij rijdt ons naar het eerste hotel, in het centrum van Delhi.  Want dit weekend blijven we hier om deze stad (21 miljoen inwoners!) te verkennen. 

De rit is indrukwekkend. Het start met rustige wegen, maar in de stad wordt het drukker. Een wespennest aan riksja’s, auto’s, vrachtwagens, brommers, hier en daar een fietser die zijn leven durft riskeren,…  Op het wegdek zijn lijnen geschilderd. “Maar daar kijken we niet naar”, zegt Delavant. Iedereen rijdt daar maar… van links naar rechts, voorsteken, toeteren,… Hier claxonneert men niet om zich boos te maken op een ander, wel om te verwittigen ‘Let op! Ik ben hier!’. Je moet het meemaken….   Onze chauffeur weet ons te vertellen: “A driver here needs 3 things: good horn (goede claxon), good  brakes (goede remmen) en good luck!” :-) :-)

Delavant is een rustige en veilige chauffeur, maar die toch zijn plek in het verkeer durft op te nemen.

We eindigen de rit aan ons hotel. Hier zullen we 2 nachten blijven. Michiel blijkt er al te zijn: aan de receptie zien we een kopie van zijn paspoort liggen dat ze net aan het verwerken zijn. Hij is al in onze kamer.  En hij ziet er goed uit!  Hij is hier al sinds begin februari, voor zijn stage bij Agristo, op bijna 3 uur rijden van Delhi. Gisteren avond kon hij mee rijden naar hier, samen met 2 anderen die in functie van hun job naar het bedrijf waren gereisd. 

We pakken onze bagage uit, nemen een verkwikkende douche en gaan iets eten in het restaurant. Er zit één andere klant. De kaart is behoorlijk uitgebreid.  Ik durf het nog niet aan om de lokale keuken te testen. Nu heb ik vooral honger!  Ik durf het niet riskeren om bijna niets te kunnen eten… Ik kies voor een chicken burger. Michiel is al meer gewend en durft het aan om iets van de Indische kaart te nemen. Bart gaat voor lam. 3 goede keuzes… 

Om 14 uur komt onze chauffeur ons weer ophalen aan het hotel. In principe hoefde hij dit niet te doen. Maar omdat hij zelf te ver van hier woont, heeft hij een kamer geboekt om hier te overnachten. En dus stelt hij voor om ons één en ander in de stad te laten zien. 

We beginnen met een kort bezoek aan een historische waterbevoorradingsplek. De site bestaat vooral uit trappen, tot helemaal beneden, waar het grondwater in een soort bassin aan de oppervlakte komt.  Het zit er vol van de duiven. En het ruikt daar beneden ook echt naar!

Op onze volgende stop kopen we 2 SIM-kaarten. 1200 roepies kost ons dit voor die 2 kaartjes. Daarmee hebben we per dag elk 1,5 GB internet. Dit voor een hele maand lang. Maar denk nu niet dat je dit zomaar koopt en weggaat! We moeten er op een gsm een ellenlange lijst aan gegevens (laten) invullen. Zelfs een foto van ons paspoort is nodig. Ze nemen een filmpje van ons hoofd (en knipperen met de ogen is belangrijk), dit alles met een (wat ook wit was) isomoplakkaat achter ons hoofd. Wellicht omdat er een witte achtergrond moet zijn. Zelfs de ‘winkel’bediende moet een foto van zichzelf opladen bij de aanvraag, en zijn vingerafdruk er bij doorgeven. Hier loop je niet weg met een SIM-kaart zonder dat ze weten wie je bent!

Onze laatste stop voor vandaag is bij de grootste Sikh tempel van Delhi: Gurundwara. Shri Bangla Shahib. Bellavan is lid van deze religie. Hij wil ons deze tempel graag tonen. We parkerende de ondergrondse parking bij de tempel. Ja, dat kennen ze hier ook!  We worden naar de onthaalplek voor toeristen geleid. Want  zonder hoofddeksel (ook voor de mannen) en zonder lange broek/rok kom je er niet binnen. Ook schoenen en kousen moeten uit.  

Onze gids haalt er een man bij die ons meer vertelt over de Sikh religie.  Gelijkwaardigheid, ook tussen man en vrouw is er één van de waarden. We krijgen elk een kapje op ons hoofd. En Bart en Michiel die in short zijn, moeten een broek aantrekken. En ze staan er mee ;-) !!

We mogen de tempel bezoeken.  Centraal zitten mensen te bidden, wij mogen er langzaam rond wandelen. Het is een trage menigte mensen die dit doet, de tempel observerend. Binnenin is heel veel goud (echt goud) gebruikt. Ook de koepels. Aan de buitenkant zijn bekleed met echt goud. Als we aan een andere kant buiten komen, zijn er trappen naar beneden.   Daar ligt een grote waterpartij. 

Tot slot bezoeken we. Er de gaarkeuken. Want elke dag kunnen minderbedeelden, maar eigenlijk iedereen,  daar terecht voor een gratis maaltijd. In lange rijen zitten de mensen in kleermakerszit op de grond. Ze krijgen een ijzeren schotel voor zich,  waar vrijwilligers het eten in opscheppen, dat door vrijwilligers wordt gemaakt. De ingrediënten worden aangekocht met de giften van de Sikh’s en andere bezoekers van de tempel. We mogen ook de keuken zelf eens bezoeken.  IN DRUK WEKKEND! En wij denken dan dat we voor een grote groep moeten koken op chirokamp! Hier komen elke dag 10 000 tot soms bijna 100 000 mensen per dag langs!

Terug in het hotel genieten we van even rusten, een gezelschapsspel en gaan we dan in de stad nog iets eten.   Delhi is een levendige stad. Dat is onze conclusie van onze eerste impressies!