Op zoek naar Nemo en zijn vriendjes

Vandaag wordt ingevuld met een sportieve activiteit: we gaan snorkelen! 

We vullen onze rugzakken met de snorkelaccessoires die we van thuis mee hebben: zwemvliezen, snorkelbrillen en luchtpijpen. Tegen 9 uur stipt staat opnieuw een chauffeur op ons te wachten. De man spreekt maar weinig Engels. Veel converseren zit er dus niet in. Na een ruim kwartiertje rijden eindigt de rit tot bijna op het strand. We stappen uit. De autodeur opendoen mogen we weer niet zelf doen ... dat doen die vriendelijke mensen hier wel voor ons - dat is trouwens al de hele reis zo! 

Onze snorkelgids en de stuurman van de boot zitten ons in de schaduw al op te wachten. Yuri, blijkt de naam van de jongeman die met ons zal gaan zwemmen. Hij checkt of we voldoende materiaal, zonnecrème en handdoeken bij hebben. Zoniet: hij heeft er ook nog voor ons bij! 

We wandelen over een lange houten brug tot aan de boot. De brug is gemaakt uit hout en bamboe. We lopen op een lange rij achter elkaar. Blijkbaar hebben we allemaal een beetje hetzelfde stapritme, waardoor de brug van links naar rechts danst op het water. We houden even halt, want straks vallen we er nog in als dat gewiebel zo aanhoudt! 

De boot ligt al klaar: het is een oudere maar zeer ruime boot, die we voor ons alleen ter beschikking hebben.  We varen naar Menjangan, een eilandje op een half uurtje varen.  Net voor we het eiland bereiken doen we ons snorkelgerief aan en één voor één springen we in de zee.  De gids vraag ons om mooi samen te blijven en hem te volgen. Geen probleem ! We zullen hem braaf volgen...

Onder ons zien we al de eerste visjes zwemmen.  We snorkelen een heel eind langs de kust van het eiland, de boot zal ons iets verder oppikken.  Hoe verder we zwemmen, hoe mooier de vissen worden die we zien: in alle kleuren en formaten. Maar ook zeeëgels, zeesterren, zeepaardjes, kwallen, ... We zie een ongelooflijke variëteit aan vissen!  Plots wijst onze gids dat we moeten kijken: iets verder tegen een rots in de zee hangt een reuzegrote schildpad! Wat een beest!!! Het dier schrikt waarschijnlijk van ons en zwemt rustig weg. Achteraf vernemen we van Yuri dat het nog maar de tweede keer is dat hij dit dier kon spotten. Hebben we weer eens geluk gehad dat wij daar bij mochten zijn!

We zwemmen verder naar de boot en zien ook de Nemo-visjes, enorm veel koralen heel veel kleurrijke kleine en grote(re) vissen (oa de papegaaivis, wimpelvissen, de trompetvis,...) en een grote schelp.  En opnieuw zit het geluk aan onze kant: we spotten een tweede schildpad, maar dan een iets kleiner ras. Als we iets dichter zwemmen om het dier goed te zien, maakt het zich uit de voeten. Ik zie de schildpad iets verder aan het wateroppervlak komen...

Iets verder ligt de boot op ons te wachten. We varen een stukje tot aan het eiland en meren aan. We nemen er een snelle snack (wat kroepoek, watermeloen, en wat drinken) en beginnen dan aan het tweede deel van onze zwemactiviteit, maar grote schildpadden zien we niet meer. 3 keer zoveel geluk hebben zou net iets te veel van het goede zijn!  

Na een tweede uurtje snorkelen klimmen we tevreden terug aan boord van de boot. We genieten van het half uurtje terug varen.. Het boottochtje mocht gerust nog wat langer duren! Want het is zalig daar midden de zee !

Maar helaas ... mooie liedjes duren niet lang. Onze chauffeur ziet ons aanmeren en rijdt de auto al achterwaarts tot aan het strand. 

We betalen de permit voor het snorkelen aan de gids. Die vertelt ons dat die tot vorig jaar 20000 rupia was per persoon. Maar de Indonesische regering besliste om die prijs te verhogen tot 200.000 (weekdagen) of 300.000 rupia per persoon op weekend- en feestdagen. Wij hebben net weer even pech dat het vandaag zondag is ... ;-) 

In de terugweg voel ik pas hoe vermoeiend dat snorkelen was... Terug in het hotel genieten we van een paar uurtjes chillen aan en in het zwembad en op ons terrasje van onze bungalow.  

We ronden de dag af met een Europese maaltijd (pizza of hamburger met groentjes) in een gezellig restaurant op amper een halve kilometer. Bart verkiest inktvis.

Moe en voldaan stappen we terug en genieten nog van de warme avond. 

ps Het internet in deze locatie is traag, waardoor we geen of slechts enkele foto's kunnen opladen. In het vorige hotel (bij de plantages) was er geen internet. Van zodra we de kans krijgen, zullen we enkele foto's opladen van de voorbije dagen.