Genieten van de drukte, het strand en de zee van de stad Kuta

We beloofden de kids om wat langer te slapen. Dat mocht ook wel, na de intense en lastige dag van gisteren.  We beslissen een ontbijt te nemen in het hotel: hotel Kutabex Beach Hotel, vlak bij het strand. Op de bovenste verdieping kunnen we aanschuiven voor een ontbijt, dat 80.000 rupia (5 euro) per persoon kost. Dat is niet goedkoop voor Indonesië. Maar na een dag met weinig behoorlijke maaltijden mag dit wel eens. We genieten van het brood dat rijkelijk aanwezig is, de cornflakes, het fruit, de verschillende soorten gebakken eitjes. 

Na het ontbijt trekken we de stad in. Het is bewolkt en het miezert zelfs een beetje. Maar koud is het zeker niet. Ideaal winkelweer dus.  

Op onze terugweg beslissen we over het strand te lopen. De zon komt stilaan door de wolken piepen. Op het zand zit al veel volk. In de zee zien we heel wat surfboarders. Dat lijkt ons leuk om ook eens te doen! Alsof mensen onze gedachten kunnen lezen, worden we onmiddellijk aangesproken. "Surfing?". We informeren naar de prijs.  Die is afhankelijk van het feit of je  een lesgever erbij wil of niet.  Wij zijn allemaal beginners. De jongeman raadt ons aan om een lesgever in te huren. Best één per persoon. Voor 5 personen kunnen we een korting krijgen, belooft hij. Afdingen moeten we hier natuurlijk ook weer doen... Het zou Indonesië niet zijn ... ;-) 

We beslissen om 's namiddags te gaan surfen. Het is intussen al bijna 13u00. We gaan naar het hotel, doen zwemgerief aan en vullen de rugzak met wat we zeker nodig hebben. Dan eerst nog snel iets eten. En waar kan je sneller iets te eten krijgen dan in de Mc Donald's?  

Robby, de surfinstructeur die ons 's morgens aangesproken had, is blij dat we er aan komen. Afdingen zit er niet meer in. Maar met een smile belooft hij ons dat we ons geld terugkrijgen als één van ons niet kan blijven staan op het board.

We krijgen op het strand eerst wat gezamenlijke les en tips en trekken dan de zee in, elk met een eigen begeleider. Dat blijkt inderdaad heel handig!  Ik sta ervan versteld hoe snel het lukt om al een tijdje op de plank te blijven staan in de golven! Zeker de kinderen zijn er heel vlug weg mee. Ons geld zien we dus niet terug ... ;-)

Na een uurtje les mogen we nu nog een uur alleen surfen.  Het ging toch veel beter met een instructeur bij ons die aangaf wanneer we recht moesten gaan staan als er een golf aankomt ...!  Lowiek en ik stoppen iets eerder. Het is echt wel lastig. De vermoeidheid van de trekking naar de Rinjani zit duidelijk nog in mijn benen... 

Terwijl wij wat zitten te babbelen met de instructeur, maakt hij er ons plots attent op dat er iets verder op het strand kleine schildpadjes in zee zullen gedropt worden. Elke dag worden er 200 kleine turtles de vrijheid gegeven in de ruime zee. Op die manier wil men hun aantal in de zee behouden.  200 toeristen krijgen elk een bakje met water met daarin één kleine schildpad. Op het strand wordt een touw gespannen. Een man met een luidspreker geeft instructies aan de mensen: niemand mag over het touw, ook niet na het lossen van de schildpadjes. Want anders kunnen de vertrappeld worden. Het is schitterend om te zien: op een fluitsignaal worden de 200 diertjes tegelijk de vrijheid gegeven. Het is als een schildpaddenrace tot in de zee... !

We nemen in het hotel een douche en checken op Tripadvisor waar we straks iets zullen gaan eten. Het wordt waarschijnlijk een pizza. Vlakbij blijkt een heel goed adresje te zijn. Ik denk niet dat de jeugd daar iets op tegen zal hebben ! :-)