Dag 16 - Back to Delhi

Voila. Het zit er op. Of toch bijna helemaal.    Want vandaag vliegen we al een stukje terug.  Naar Delhi. We doen dit met het vliegtuig, op aanraden van het reisbureau dat onze reis samengesteld heeft. Met de auto zou het een rit van 6 uur ongeveer geworden zijn.  Maar gelet op het feit dat we zondag weer een hele tijd ‘stil’ zullen zitten voor onze terugvlucht naar Parijs,  had Elke ons gesuggereerd om dit traject met een binnenlandse vlucht te doen.  En inderdaad. We zijn blij met deze beslissing. Delevant komt ons voor de laatste keer ophalen aan het hotel om ons naar de luchthaven van Dehadrun te brengen, Delevant? Neen, zo heet hij eigenlijk niet! Wel Belawent! Hoe erg is dat… op de laatste dag vernemen we van hem hoe zijn naam werkelijk is!  En zeggen dat we hem dus 2 weken verkeerd aangesproken hebben! 

De luchthaven ligt op zo’n 25 km van ons hotel in Rishikesj. 25 km, maar wel bijna een uur rijden.  Tegen iets voor 13u zijn we in de luchthaven. We nemen afscheid van Belawent. Hij heeft dat goed gedaan! Niet de grootste babbelaar, maar dat hoeft niet. Geen muziek in de wagen,  maar als we de Sigh muziek hoorden tijdens één van onze haltes onderweg, dan mogen we misschien blij zijn dat er geen muziek was!  Want dat was niet echt ons ding: de hele tijd eenzelfde toontje, zonder ophouden.  We werden er na 10 minuten al ambetant van! ;-)

De luchthaven dan Dehadrun is nieuw!  Niet groot, maar we zien dat men volop bezig is met de realisatie van een volgende deel, ‘t wordt minstens X2!

Om 15u25 waren we gepland de lucht in te gaan. Maar daar slagen ze niet in: het is rond 16u00 als we vertrekken.  De vlucht verloopt vlot en goed. We hangen maar een klein uurtje in de lucht. En toch komen ze rond met een pakketje met een maaltijd er in. Maar ’t is geen spek voor onze bek: het broodje dat er in zit bevat een spicy goedje… De geur alleen al doet me duizelen. De stewardess die het karretje met eten moet duwen heeft moeite om het gedrocht op wielen in het gangpad vooruit te duwen. Het vliegtuig is nog hoogte aan het nemen. ‘Bergop’ duwen is geen evidentie. Maar ze heeft vooral ook oog voor Michiel, die nochtans aan het raam zit. Ze vraagt aan Bart: “Is that your Son?”. “Yes it is’”.  “O! Hé is so cute!” zegt ze. Waarop Bart antwoordt: “And I have a second one at home!”. “Hihi… but one is enough!” antwoordt ze lachend! Michiel en Indische meisjes….dat brengt toch wat teweeg. De opdienster vanuit ons hotel deze morgen had ook zoveel interesse. 

We komen iets na 17u buiten uit de luchthaven. Dat ging vlot! Een taxichauffeur staat ons op te wachten, met een blaadje met m’n naam erop. Hij spreekt een héél klein beetje Engels. Dus veel kunnen we niet praten. Hij zet ons af aan ons hotel, dat vlakbij de luchthaven gelegen is. Zo zijn we morgen op ons gemak. Maar vanavond gaan we nog even naar het centrum van Delhi. We willen Chandni Chowk nog even gaan verkennen. We nemen een taxi tot aan de rand van Old Delhi. In een wespennest van winkelstraatjes vind je er vanalles en nog wat:  specerijen, gedroogd fruit, sieraden van zilver en kleurrijke sari's,… In de smalle zijstraten zitten allemaal piepkleine winkeltjes die hun koopwaren verkopen. Typisch is dat alle soorten winkeltjes bij samen gesitueerd zijn: alle kraampjes met schoenen samen, alles met uurwerken samen,….Het is al vrij laat op de avond als we er toekomen. De taxi zet ons af op ongeveer 2 km van de winkeltjes. We nemen een tuk tuk voor de laatste kilometers.  Na eerst een stop om iets te eten (een Mc Donald was toevallig op 50 meter van de eindplek van de tuk tuk rit), gaan we op pad in de steegjes.

Het heeft geregend in Delhi. De grond is vies. We moeten echt uitkijken waar we stappen. Het is echt eens de moeite om dit te zien, Maar de kraampjes sluiten één voor één.  En wellicht is het niet zo veilig om hier nu nog rond te lopen. Dus beslissen we om terug te keren naar ons hotel. We fixen een tuk tuk die ons terug wil brengen. 800 roepies voor de hele rit. (In het heengaan betaalden we 1300 voor de taxi). Het is wel ver rijden voor zo’n wagentje. Maar de mannen vinden het alvast niet erg: ze volgen op de gsm de laatste 25 km van de koers Milaan - Sanremo.  Halverwege de rit (15 km) staan we aan het rode licht. De tuk tuk chauffeur tikt om het raam van een auto naast ons. Hindi-gebrabbel waar we niets van verstaan  Ik meen wel de naam van ons hotel te horen. Tuk tuk aan de kant, taxi ook aan de kant. Ze gooiden het op een akkoordje: we rijden verder met de taxi. De 2 chauffeurs ‘delen’ de buit van de rit. Zo gaat dat hier ;-)