Met de trein naar ... Malang!

Vandaag was een rustige dag. Rustig, in die zin dat we weinig verhalen te vertellen hebben. De mensen van het hotel regelden om 6u00 uur een taxi voor ons. Die brengt ons naar het station van Yogyakarta. Ruim op tijd om de trein van 7u45 te nemen. Maar blijkbaar kan het aan het aan het incheckpunt erg druk zijn!

De avond voordien vernamen we dat we een ontbijt kunnen meekrijgen. Fijn! Dat betekent een beetje langer slapen! Om 6u00 stipt staan we met pak en zak op straat. Nog geen taxi te bespeuren ...  Het meisje dat 's avonds aan de receptie zat en ons gebrieft had over ons uitchecken, komt net toe op haar brommer. Even later komt ze ons zeggen dat het taxibedrijf hen gebeld heeft om te melden dat ze geen grote wagen ter beschikking hebben. Er zijn 2 taxi's onderweg.  Het meisje brengt ons in afwachting nog wat thee.  Nog voor de thee er is, arriveren de taxi's al ! Dus drinken we dan maar thee in de taxi. 

Na een vlotte rit (het is dan ook nog vrij vroeg) arriveren we aan het station. We kregen van het Tari Travel (het reisbureau) de vouchers voor de trein. Die moeten we aan een pc nog inscannen. Automatisch rollen er 5 tickets op naam uit dat machientje. Indonesiërs zijn op dat vlak echt wel mee met hun tijd!

We checken in in het station.  Indonesiërs blijken nog maar eens super behulpzame mensen te zijn. We mochten dat al vele keren ervaren. Een local informeert ons bij het toekomen al meteen waar we moesten zijn (perron 3). Hulp vragen was niet nodig. De mensen spreken ons daar allemaal zo spontaan aan ! We kunnen er veel van leren. Hij adviseert ons een plekje te zoeken om te zitten en rustig te ontbijten. In de 5 mooie doosjes vinden we allemaal lekkers: een banaan, een mini-zakje korreltjes, een mini doosje confituur, een mini doosje boter, 2 pistolets en een doosje water. En het mag gezegd: we genieten er met volle teugen van. 

Om iets voor 7u30 besluiten we ons naar perron 3 te begeven. Net voor we de sporen van perron 3 willen oversteken, maant een agent ons (en andere reizigers) aan om ons te spoeden: de trein is in aantocht! Wij reppen ons met pak en zak vlug naar de overkant. Als we veilig en wel aan de andere kant van het perron zijn, zien we dat de trein amper genaderd is: die komt als een slak het station binnen gereden. Heeft die man ons dààrvoor zó doen spurten? Hij mag eens naar de Belgische treinen komen kijken die het station binnen komen: dié hebben pas snelheid mee. En een straat oversteken in een Indonesische stad lijkt ons alvast 1000 keer gevaarlijker dan dit perron!

Tari Travel regelde 'Eksjukitiv' tickets (eerste klas bij ons, zeg maar). Het treinstel is ouderwets, maar wel voorzien van stopcontacten. En vooraan en achteraan in elke wagon hangt een televisie. Dat kan voor sommigen voor afleiding zorgen. Want de rit is lang: de dame op het 'bandje' dat ze tot vervelens toe afspelen, vertelt ons dat het vanuit Yogyakarta tot Malang 7u58 sporen is met de Malioboro Express.  De trein is koel (zelfs erg  koud), dus nestelen we ons met een dikke trui (en de kids met een 'sjarzeke') in onze zetel. We besluiten unaniem en zonder overleg een uiltje te vangen.

Af en toe komen mensen met karretjes voorbij. Ze verkopen ontbijt, koffie, thee, frisdrank, snoep. Na ons ontbijt hebben wij geen honger meer.  We besluiten nog te wachten met eten. Die mensen passeren toch geregeld. Als we tegen 12u30 besluiten dat we toch beter iets achter onze kiezen steken, wachten we geduldig tot het karretje weer passeert. Helaas ... om 15u40 rolt de trein het station van Malang binnen. We zagen geen karretje meer passeren. 

Aan de uitgang van het station staat onze vriendelijke chauffeur stipt op tijd op ons te wachten, gewapend met een blad met daarop 'Mr Hanssens Bart'. Super hoe vlot al die transporten verlopen ! 

We laden ons bagage in ('t is wel een beetje duwen om alles er in te krijgen... blijkbaar hebben we dan toch een paar te grote valiezen mee?) . Maar met een valies op de schoot lukt het om te vertrekken. Het is dan ook niet ver rijden tot aan het hotel.

Hotel 'Cosy' ligt midden in de stad Malang. Maar toch valt het hier qua drukte mee, omdat het net in een zijstraatje gesitueerd is. het hotel is prachtig! Het personeel héél vriendelijk en behulpzaam. 

We beslissen de koe bij de horens te vatten en de stad in te trekken om iets te eten. Voor we deur achter ons toetrekken adviseren we tripadvisor. We gaan op zoek naar een restaurant dat nummer 11 genoteerd staat in de ranglijst van Malangese restaurants. Ze zouden er zowel lokale als Europese gerechten serveren.   In onze zoektocht belanden we midden in een folkloristische optocht. Schitterend hoe mooi die mensen aangekleed zijn.(zie filmpje, als het opladen straks lukt tenminste ...). We willen uitleg vragen aan een paar jongeren die we op straat tegen komen, maar geen van hen kent een woord Engels. Dan vragen we dus gewoon maar om een groepsfoto te nemen. Euforisch troepen ze samen en nemen ze met hun gsm ook een foto. Als we doorlopen horen we ze gillen 'Oh my God!'. Dus toch een beetje kennis van het Engels? ;-)

Onderweg worden we weer continu aangestaard. We beginnen een beetje te begrijpen hoe sterren zich voelen ... ;-)

Het restaurant waar we naar op zoek zijn vinden we maar niet. We vragen het dan maar aan 2 agentes die de stoet aan het bewonderen zijn. 't Restaurant bestaat niet meer. Dan maar een ander zoeken. 

We vinden een andere eetplek, dat we ook op tripadvisor hadden zien staan. Zoals de reacties vermelden: het gebouw oogt niet, maar het eten is heerlijk. En dat kunnen we alleen maar beamen ! Ook hun zelfbereide vruchtensappen zijn echt heerlijk!

Op onze wandeling terug naar het hotel komen we voorbij een 'urban camping': op een terrein langs een grote weg staan iets verder van de straat tientallen tenten verspreid. Aan de gevels hangen posters van berglandschappen, er speelt een rustgevend melodietje.  En zo hebben ze het gevoel ver van huis te zijn ! Het ademt een rustgevende en magische sfeer uit.

Wij wandelen door tot aan ons hotel, waar Lowiek ons verwent met een theetje voor het slapengaan...