Stadstoer door Malang een jeeptocht naar en tussen de vulkanen

De wekker doet ons abrupt uit onze slaap ontwaken. Het is 6u20. We nemen een verfrissende douche (die is zàààlig: zowel qua temperatuur als qua waterstraal). Tegen 7u zitten we (helemaal alleen) aan het ontbijt in het hotel. Ze serveren ons een heel uitgebreid en lekker ontbijt: voor elk een portie chocoladecornflakes, een stukje mango en/of watermeloen, 4 geroosterde boterhammetjes, een spiegeleitje, confituur, een glaasje melk,  een tasje thee of koffie, een glaasje fruitsap... We zijn dan ook meer dan voldaan als we terug naar de kamer gaan om onze koffers op te pikken.

Rudi, onze chauffeur voor de komende 3 dagen staat al klaar aan de balie. Hij heeft een ruime 12-persoonscamionette mee. Plek zat dus ! :-)

Rudi is een heel joviale Indonesiër, die leeft van het begeleiden en rondvoeren van toeristen. Vaak is hij meerdere weken tot zelfs een maand met een gezelschap op schok. Met ons is het dus een ontmoeting van kortere duur.  Hij rijdt naar het centrum van Malang en geeft over een paar locaties wat uitleg.  Even later parkeert hij zijn wagen bij een markt. Een dierenmarkt, zo blijkt. De eerste kraampjes die we zien, zijn vooral kraampjes met vogeltjes. Echt in àlle soorten en groottes. Er zijn zelfs fluo kuikentjes bij. Omdat de kindjes dat mooi vinden, weet hij ons te vertellen. Het geeft me een dubbel gevoel. Ocharme die beestjes. Maar er zijn ook muizen, reptielen, vissen, katjes, hondjes, uilen, zelfs een aapje ! 't Beestje is 5 maand oud. Indonesiërs kopen zo'n aapje opdat 't beestje voor hen de kokosnoten uit de bomen zou halen. Dat kan hen tot miljoenen rupia's per jaar opbrengen. We kijken echt onze ogen uit....

We vervolgen de toer door Malang en moeten een plein dwarsen: 'Alun Alun Malang'. Het 'krioelt' er van de schoolgaande kinderen en jeugd.  Nog maar eens zijn wij plots weer de attractie en worden we voortdurend gevraagd of mensen een foto met ons erbij mogen nemen. De jongere jeugd heeft het plots heel erg voor Michiel en Lowiek.  Ze gieren het uit... Michiel en Lowiek stemmen met rode kaken keer op keer in. En onze chauffeur Rudi? Die vindt het fantastisch...! Naast het plein ligt een mooie moskee. Bart vraagt Rudi of we die kunnen bezoeken. Ik zie de twijfel in zijn ogen, maar hij zegt geen neen. Ik vraag of wij als vrouw daar ook binnen zouden mogen: neen, dat kan niet.  De mannen stappen naar de moskee, Dythe en ikzelf blijven op het plein achter. Niet eerlijk. Dat is discriminatie.... Maar 3 minuten later staan ze er al terug: ze mogen ook niet binnen! Omdat Bart, Michiel en Lowiek geen moslim zijn!

We brengen nog een bezoek aan de grootste binnenmarkt van Malang. Helaas is het nog maar 9u, en de markt opent pas om 10u. Slechts enkele winkeltjes zijn al open, maar toch hebben we al een impressie van deze immense handelsplaats.

Rudi leidt onze naar een andere binnenmarkt. Een overweldigende mix van geuren komt op ons af. Het ontbijt in onze magen maakt een (niet elegante) buiteling.  Aan onze linkerkant zijn slagers massa's vlees aan het versnijden.  Dàt veroorzaakt die geur dus  ... We wandelen door de groentenkraampjes, koekjes en arriveren dan tussen de visstandjes. Maar tot onze verbazing ruiken we de vis niet echt! (Oef ... ;-)  )

We wandelen (opnieuw via het plein vol studenten - dus weer een hoop fotosessies ... haha!) terug naar de auto en vervatten onze reis op weg naar de bromovulkaan. Onderweg stappen we over in een jeep. Rudi rijdt via een andere (minder steile, maar langere weg) verder naar ons hotel met onze bagage. Wij stappen over in een jeep. Die kan het traject over de vulkaanwegen wel aan.  

We rijden eerst door straten waar nog huizen te vinden zijn. De schoolgaande jeugd is onderweg naar school met de boekentassen op hun rug. Het pad wordt smaller en smaller. De huisjes zeldzamer, de akkers talrijker. De grond is hier dan ook heel vruchtbaar. Er worden onder andere aardappelen, ajuinen en bloemkolen geteeld.   Brommers volgeladen met gewassen tuffen over de paadjes langs de velden en rijden de weg  naar beneden, die wij omhoog aan het rijden zijn.  

Het pad wordt alsmaar smaller en smaller. Onze chauffeur houdt halt aan de ingang van de weg naar de waterval. Hij blijft bij de auto, wij kopen tickets aan de ingang. Die kosten 8000 rupia voor de 'domestics', 15000 voor toeristen. Maar dat is dan nog maar 1 euro per persoon. De prijzen hier zijn niet te vergelijken met wat wij in België betalen!  We volgen het slingerend pad naar beneden en komen aan de waterval. Mooi !!

Na ons bezoek aan de waterval vervat onze chauffeur onze rit naar de bromovulkaan. Het pad word steiler en steiler, de lucht kouder en kouder. Er komen wolken op, die het nog wat frisser maken.  

Plots zien we achter een bocht de zandvlakte opduiken. De Bromo is een bijzonder actieve en onvoorspelbare vulkaan. Het landschap rondom de Bromo vulkaan lijkt op een maanlandschap. Het lava heeft alles rondom de krater verwoest en een grijs landschap achtergelaten. Dit staat mooi in contrast met de groene omgeving en de planten en bomen die op andere bergen nog wel groeien. De chauffeur daalt een weg af en rijdt de vlakte binnen. Het zicht is schitterend!  Na een paar stops (om de omgeving rustig te kunnen bekijken en wat foto's te nemen), houdt onze chauffeur halt op een paar kilometer van de kraterrand. We kunnen verder per paard, maar omdat wij wel wat beweging kunnen gebruiken, verkiezen we om het traject te voet te doen. We stappen door een grijze zandvlakte, die naarmate we de wand naderen iets steiler wordt. De laatste 150 meter is er een trap, die leidt tot boven aan de kratermond. Boven gekomen zien we de rook die door de vulkaan uitgeperst wordt en horen we het gebulder binnenin.  Werkelijk héél mooi !

Na ons bezoek brengt onze jeep-chauffeur ons tot aan ons hotel (Café Lava), dat iets verder op de kraterhellingen gelegen is. Onze bagage is er nog niet, maar als we net in onze kamers zijn, komen hotelmedewerkers plots op onze deur kloppen: daar staan onze valiezen al! Van een perfecte timing gesproken !

We nemen een plaatsje in het café/restaurant van het hotel en bellen het thuisfront even op (via internet): alles ok daar !  

We ontmoeten in het restaurant nog Belgen: een koppel uit Kortrijk en geraken aan de praat. Douchen voor het eten zit er niet meer in. Daar knorren onze magen te veel voor. We bestellen noodles met kip (Bart en ik) en frietjes met gebakken kip (de kids).  En of het smaakt !

Nu nog snel een douche nemen en dan onder de wol. Het is intussen al 20u30. Als we morgen nog de zonsopgang boven de Bromo van in de verte willen bekijken, dan moeten we weer rond half zes uit de veren.  

Maar morgen wacht ons een rustige autodag: onderweg zullen een koffieplantages bezoeken . De dag erna rijden we tot aan de kust van Java en zullen dan de oversteek per boot maken naar Bali.  Het worden 8 uurtjes door het raampje kijken... of uiltjes vangen!

Tot morgen ! Slaapwel !