Zon, zee en ... snorkelen

26 juli 2017 - Gili Meno, Indonesië

Het wordt een 'luie' dag vandaag. NIks gepland, niks dat 'moet'.  Bart en Michiel zetten desondanks de wekker. Want het is al een tijdje geleden dat ze nog wat loopkilometers konden verwerken. Maar overdag is het hier te warm, 's avonds te donker. Dus is er maar één oplossing: vroeger opstaan, vóór de grote hitte.  Ze lopen een toertje van zo'n 10 kilometer. Niet evident over het strand...

We nemen een relatief laat ontbijt en settelen ons dan als echte zonnekloppers aan het zwembad. Niet dat we 'braadworst' gaan spelen. We zijn op ons hoede voor zonnebrand! Want door onze eerste snorkeltrip zagen onze ruggen en bips toch wel wat te veel de zon. Verstandig zijn en uit de zon blijven dus!  We genieten van het lezen van de tijdschriften die we al 10 dagen meezeulen, maar nog niet hadden bekeken, spelen een gezelschapsspelletje, ... 

Tegen 13 uur maken we onze rugzak klaar om te gaan snorkelen in zee. Maar eerst nog een hapje eten in het lekker,  leuk,  maar eenvoudig strandeethuisje waar we gisteren ook iets hadden gegeten!

We zijn deze keer iets 'slimmer' en smeren onze rugzijde en achterkant van onze benen nu veel beter in, met een zonnecrème factor 110 (!!) die we kochten op Bali. De kids hebben elk ook een UV-bestendig zwem-t-shirt mee en doen een shortje aan, zodat hun bips niet kan verbranden. Bart en ik doen een T-shirt aan. Dat zal ook al verschil maken.  We mogen onze rugzakken in het strandeethuisje achterlaten en trekken samen de zee in. 

De zee blijft héél lang ondiep. We zitten al op ruim 50 meter van de kust, en toch is de zee slechts een kleine halve meter diep! Overal liggen koralen en zwemmen er kleinere visjes. 

Als we in iets dieper water komen, zien we ook een grotere diversiteit aan vissen: zowel in kleuren, vormen als groottes.  Plots doet Dythe teken iets belangrijks gezien te hebben. En inderdaad: daar zit zo'n grote schildpad heel rustig op de grond koraal te eten. Boven, onder en rond haar een heleboel visjes. Het is schitterend. Bart duikt met de onderwatercamera iets meer naar beneden om te filmen. Het beestje trekt er zich niets van aan.... Alsof het gewoon is dat mensen het bekijken!  Even later komt de schildpad in actie en zwemt ze heel rustig naar het wateroppervlak. Ze hapt een paar keer adem en duikt dan heel gezapig terug naar beneden, waar ze verder koraal gaat eten.  Zo mooi!

We zwemmen iets verder en zien een bootje dobberen. Een 8-tal toeristen die met dat bootje mee varen hebben zich in zee begeven en kijken allemaal onder water. Ook daar zit zo'n schildpad. Maar deze is nog groter dan de vorige!

Terug in het hotel gekomen nemen we een verfrissende douche: al dat zout op ons vel er afspoelen en een whatt's app-telefoontje met mijn zusje in Wevelgem. Fijn dat dit via het internet gratis kan !

Straks nog een hapje eten in een 'restaurantje': het zijn hier stuk voor stuk eenvoudige plekjes. Binnen kan je niet zitten: iedereen leeft hier continu buiten ! Maar zo eenvoudig de accommodatie is, des te heerlijker is het eten hier! We zien er al naar uit!

Foto’s