De overtocht naar Gili Meno en verkenning van het eiland

Om 7u15 staan wij met valiezen en al klaar aan de ontbijtplek. In principe kan er tussen 7u30 en 10 uur ontbijt genomen worden. Maar omdat wij opgehaald worden tussen kwart voor acht en kwart na acht (en een kwartiertje ontbijten 'in het slechtste geval' toch wel nipt is), mochten we eerder aanschuiven aan het buffet. We hadden dit de avond ervoor gevraagd aan de receptie. 'No problem!' was het antwoord. En inderdaad: 2 jonge meisjes hebben duidelijk hun best gedaan om al een aanbod van het ontbijt klaar te hebben. 

Als we klaar zijn met eten, bereiden we ons voor op het vertrek. Plots gaan de hemelsluizen open. Het lijkt alsof ze daarboven alles wekenlang opgespaard hebben! Met bakken ineens valt het uit de lucht. De regenbui duurt zo'n 10 minuten. Dan houdt het op. Even later komt iemand ons ophalen. Niet met een wagen. Neen: hij begeleidt ons te voet naar het haventje. Het is maar een kleine honderd meter wandelen.... We hadden het doorheen de drukte langs het strand niet eens gemerkt dat 't zo dicht was !

Stilaan stroomt daar een massa mensen toe. We krijgen allemaal een sticker met onze bestemming op onze T-shirt gekleefd. Hetzelfde gebeurt met de valiezen.

De boot zou om 9 uur vertrekken, dachten we, maar het is bijna 9u30 als we het haventje uit varen met de speedboot.  En die heeft zijn naam niet gestolen. Met een luid gebulder beweegt de boot zich over het water. De golven worden groter. Maar het ding laat zich niet intimideren: als een woeste strijder klieft hij door en over het water. Door de golven wiebelt hij van links naar rechts, van rechts naar links,... . Ik heb duidelijk niet de beste plaats gekozen aan het raam. Ik vind het bij momenten echt eng, maar blijkbaar ben ik (één van) de enige(n).  Hoe verder we komen, hoe rustiger de boot vaart.  

Na een vaarrit van zo'n 2 uur bereiken we het eiland Gili Trawangan en vervolgens Gili Meno, waar wij uit mogen stappen. Maar daar is geen pier. De boot kan niet dicht tegen het eiland aanmeren, dus moeten we iets verder op zee overstappen op een kleinere boot. Aangezien we allemaal een sticker hebben,  kan men duidelijk controleren wie er wel en wie er niet af moet. Hetzelfde met de bagage. Alles verloopt vlot, iedereen bevestigt positief op de vraag of alle bagage mee is. En dan varen we met de kleine boot tot aan het strand. Daar is het uitstappen met de voeten in het water. De 'dragers' leveren behulpzaam alle valiezen op het pad af. Behulpzame mannen, die Indonesiërs!

Het is maar even stappen tot aan het hotel, een mooie site met een 9-tal bungalows. Er is ook een zwembad, verschillende ligzetels, gezellige zithoekjes, ... Het ziet er prima uit !  We worden vriendelijk onthaald en worden meteen een welkomstdrankje (juice) aangeboden terwijl we inchecken. 

Na het verkennen van ons nieuwe verblijf beslissen we om een wandeling te doen rond het eiland. Michiel en Lowiek willen niet mee: zij genieten samen van het zwembad.

De volledige toer rond het eiland is maar een goeie 5 kilometer.  We zien prachtige sites, maar ook enkele vervallen resorts. Jammer dat dit niet aangepakt wordt! Als we bijna rond gewandeld zijn beslissen we om een hapje te eten. Het is intussen bijna 15 uur. Logisch dat we honger krijgen. We houden halt aan een strandkraampje, waar een sympathiek koppel (mits de nodige tijd... geduld was wel op z'n plaats!) voor heel weinig geld - we betaalden 120.000 rupia, of ongeveer 9 euro - een heerlijk maal voor ons uit haar keukentje tovert! Hier komen we zeker nog terug!

We genieten daarna nog wat van de rust, het eens kunnen chillen, het zwembad, ... . De avond ronden we af met een eenvoudig maar heel lekker maal. 

En morgen: dan gaan we zeker eens snorkelen in die mooie azuurblauwe zee !