Tussen de oranje gesteenten in Spitzkoppe

Vanmorgen verlaten we de camping in Walvisbay. Het was een koude en vochtige nacht. Als we 's morgens wakker worden vallen de druppels van op het plafond van de tent op ons neer.  We kozen een mooi geplaveid kampeerplekken. Maar de zon geraakt er 's morgens niet zo vroeg aan.  We verhuizen voor ons ontbijt naar het plekje naast het onze. Daar is er wel al een mooi zonnetje. Maar 't is toch nog fris. Een lange broek, dikke trui en jas zijn meer dan welkom. Na het ontbijt (dikmelk, muesli, cornflakes, vers fruit,...) plooien we de daktenten dicht. Die zijn dan nog wel niet droog, maar we moeten vandaag weer een eindje rijden.  We passeren Swakopmund, maar houden er geen stop. Het is een vrij grote stad, die destijds door de Duitsers werd opgericht. Lang de kust staan, net als in Walvisbay, grote sjieke huizen. En er wordt nog volop  bijgebouwd. 

Vanaf Swakopmund wacht ons nog een rit van zo'n 160 km. Ook vandaag weer  varieert het  landschap voortdurend.  Maar dieren zien we maar heel weinig vandaag tijdens de rit: enkel een paar struisvogels. De wegen vandaag  zijn het eerste deel perfect geasfalteerd.  Hier en daar wordt er aan gewerkt:  ze worden echt wel goed onderhouden.  Putten en bulten (zoals we die soms bij ons wel eens zien,  merken we hier niet op.  De gravelbanen daarentegen zijn andere paté: daar is het soms een beetje zoeken waar je 't best rijdt. De breedte van de baan is soms wel echt ruim (ruimer dan 4 vakken), maar door het rijden en wegmachines die de steentjes egaal proberen te vegen, wordt het zand opgehoopt en is het niet altijd mogelijk om uit te wijken naar een andere strook. 

Tegen een uur of 2  in de namiddag komen we aan op de camping. Het is een uitgestrekt domein, waarhier en daar genummerde plakkaatjes staan.  De meeste van die plekken hebben een 'braaiplek', sommige ook een 'toilet' (lees: een kot met een deur waar en put in is, waar je dus naar het toilet kan. 

We spraken af met het Limburgse gezin om vanavond samen te barbecuen.  De plekjes 'in de buurt' van hun kampeerplek zijn al ingenomen. Maar aangezien de plekken extreem ruim zijn, gaan we bij hen in de buurt staan. 

We nemen een snelle hap (middagmaal) en beslissen dan om ook vandaag de gegidste tour te doen.  Aanvankelijk dachten we die morgen te doen, maar dan moeten we weer alle materiaal en tenten inladen.   

Afspraak om 15u aan de receptie. Daar is ook de bar, het (mini) restaurant, een sanitair blok met 3  lavabo's en 2 (echte) toiletten en iets verder de douches. 

Ik checkte het eens op de kilometerteller: 't is 3, 2 kilometer van aan de kampeerplek tot hier. Een beetje ver om te  voet (in de zon) te gaan afwassen of douchen. 

Frans  is onze gids. Hij neemt ons en nog 4 andere gezinnen mee op een tocht hier inde vallei.  Hij brengt ons eerst de de rotsschilderingen, die 200 tot 4000 jaar geleden werden gemaakt door de 'Bushmannen'. We leren onder andere dat de richting van de tekeningen betekent in welke richting water te vinden is. Hij legt ook uit dat er een heel ander geschrift werden gebruikt, en een taal waarbij vreemde klanken worden gebruikt. Hij bootst ze na. Maar nadoen lukt ons niet... 'Homework to do', volgens de gids ;-) 

We rijden verder met de jeeps. Na een 5-tal minuten houden we halt en stappen we uit. Frans toont ons nog een muurschildering, waarop een slang te zien is. En daarna gaan we op de grote rots. Door het uitzetten en inkrimpen door het weer klinken bepaalde stukken holler.  In de vallei zien we een koppel  zebra's op hun gemak wandelen. Maar andere dieren zien we helaas niet. 

Na een kleine 2 uur eindigt de gidstour.  We gaan eerst nog iets drinken in de bar.  Buiten werd een gezellig terras ingericht. Er zijn grote tafels ééu bijten de slom aan te zitten. Maar ook de rage met de pailletten is al tot in Nambië geraakt. De jeugd ploft zich in de mega palletzetels, de 'ouderen' zoeken de schaduw op aan  een hoge pallettafel met mega barstoelen. 

Na het verfrissend drankje rijden we tot aan de kampeerplek waar we een aperitiefje drinken, terwijl het  houtvuur in gereedheid wordt gebracht om te koken en het vlees te bakken. 

Het wordt een gezellige avond rond het vuur. We genieten er van.  En op de koop toe is het echt niet koud vanavond en is er weinig wind. Ideaal kampvuur weer dus. 

Maar we zijn al ingesteld op het Namibische leefritme: tegen 22 uur bijten de slaapluizen en kruipen we onder de wol.