Een autodagje naar Walvisbay

Vandaag mogen we eens uitslapen. 't Zal deugd doen. Want we zijn nog niet helemaal uitgerust van de lange reis naar  Namibië. 

We zetten gisteren de nacht camera uit, in de hoop om mooie plaatjes te kunnen maken van de dieren hier.  's Nachts horen we echter niets. Behalve een kraai op de daktent van de Kids. Maar zo speciaal is zo'n beest nu ook weer niet. We hebben er thuis genoeg van in elk geval... 

Maar  plots, rond  een uur of 6, horen we een metaalgeluid en dan gehuil. Niet  van wolven deze keer...  We ritsen vliegensvlug de tent open.  Dythe bleek de oefeningen aan de barre niet zo goed te verwerken in de realiteit: ze was een trap gemist, met haar rechter been in het gat tussen de trap geraakt, met haar hoofd en lichaam180 graden naar beneden gedraaid en (gelukkig!) heeft ze haar val op één of andere manier (hoe weet ze niet meer) kunnen breken.  

We stormen met ons tweeën van de trap naar beneden. Dythe's bil blijkt een grote schaafwonde te hebben. Ze is even van slag en moet plat gaan liggen van de pijn. Want ondanks dat het nog pikdonker is, wordt nog zwarter voor haar ogen.  Maar na een paar minuten bekomen, een plaspauze (wat ze eigenlijk wilde gaan doen) en een Dafalganneke van een gram kan ze terug in haar tent kruipen. 

's Morgens blijken er, behalve het Dythe-beest, geen andere wilde dieren op bezoek te zijn geweest. De stukjes vet van aan ons biefstuk liggen nog onaangeroerd in de metalen vuilnisemmer. Dat is toch wel een ontgoocheling....

Michiel en Bart vertrekken rond een uur of 8 op looptochtje door de woestijn. Want Michiel moet zijn loopschema  van de voetbal zoveel mogelijk proberen te realiseren.   Niet eenvoudig hier op reis.   Maar er zijn hier nog niet zoveel wilde dieren, dus 't is best nog wel te doen om hier een looptoerke te doen. 

Intussen maak ik een lekkere pot fruitsalade. Want veel brood hebben we niet meer. Wel nog een verse doos musli, 'dikmelk' (wat het mag zijn weten we nog niet...), een klein doosje cornflakes,... 

Na een lekker ontbijt, een douchke en het inplooien van de tenten kunnen we weer op tocht. Er zit een lange rit aan te komen vandaag: 360 km naar Walvis Bay. En we kunnen hier geen kilometers vreten zoals bij ons in België: de wegen bestaan voornamelijk uit zand, stenen   en heel af en toe eens asfalt. 

Na een 80-tal kilometer komen we in Solitaire. Op de info die we van Abang Travel (een Zuid) Afrikaans bureau dat alle accommodaties en excursies voor ons boekte) kregen, staat  dat we er  kunnen tanken én heel lekkere appeltaart en koffie kunnen kopen.   Geen excuus dus.. Dit moeten we dus  doen. De  appeltaart (met een stevige portie slagroom)   wordt bijgevolg ons middagmaal... en 't is niet gelogen: 't is hééél lekker!

Onderweg zien we weer verschillende soorten dieren: Een oryx kruist de weg zo'n honderd meter voor onze neus, we zien zebra's, een raar soort herten (we moeten nog opzoeken wat ze precies zijn, buffels, stokstaartjes, struisvogels,... En het landschap verandert om de haverklap! Het is gewoon magisch. In slaap vallen doe je hier niet... Want er is continu zoveel moois te zien!

Tegen 16u zijn we bijna in Walvis Bay. We komen langs een shopping center en gooien er nog even de remmen toe. Want qua fruit en groenten zitten we bijna door onze voorraad heen.  We stappen uit op de parking en merken meteen het contrast in temperatuur: het is hier heel wat kouder dan in de woestijn!  

En dan nog een paar kilometer rijden tot aan de camping.  Die is gelegen in een ongelooflijk sjieke buurt. Zeg maar Knokke XL  van bij ons! De villa's die hier staan zijn echt groot!  Nadat we een plekje hebben gekozen op de camping (dat trouwens een poepchique sanitair blok heeft!!) gaan we op zoek naar een restaurantje.  Want 't is te koud om zelf te koken. En we verlangen allemaal om eens op restaurant te mogen gaan en de voeten onder tafel te schuiven. 

We wandelen eerst tot aan de zee. In de eerste meters van het zeewater krioelt het van de flamingos! Het is machtig mooi om al die roze beestjes daar te zien staan.  

De restaurants (het zijn er maar een paar) lijken ons niet ons ding (te chique, en daar hebben we nu geen zin in en we zijn er ook niet op gekleed 😜) en dus keren we terug naar het restaurant van de camping. En 't mag gezegd: het was héél lekker en verzorgd! Dit restaurant verdient wel een mooie recensie op TripAdvisor!  Als ik één opmerking moet geven, dan is het wel dat de hoeveelheid wijn in mijn glas nogal overvloedig was! (ik denk dat ze er een halve fles in leeg gegoten heeft...) Dus vergeef het me als er een foutje in deze blog tekst staat... 

En nu gaan we slapen. Want 't is al laat: 20u40 (hihi). En morgen moeten we weer heel vroeg op (lees: 7u30) om te gaan kayakken tussen de zeehonden en flamingo's! 🏖️🌊🕢 Blijkbaar zal dit ook een onvergetelijke activiteit worden... !

Slaapwel nog eens!   💤💤💤💤💤💤💤