Stof opzoeken in de Sosusvlei

Vanmorgen de wekker  gezet om iets voor 6 uur.  Want we moeten op tijd aan de poort staan om de zonsopgang in de Sossusvlei te gaan bewonderen.  Gisterenavond hadden we in het donker  nog onze pistoletjes belegd voor 's morgens en 's middags. Het leek ons 't beste om in de auto te ontbijten. We geraken tegen 6u35 weg, richting de poort. Er  staan al een rij auto's voor ons.   Stipt om kwart voor zeven doen parkwachters de poort open en mag de karavaan aan auto's vertrekken.    We moeten zo'n 60 km rijden. Maar gelukkig... Het is een heel mooie asfaltbaan. Geen last dus van opwaaiend zand van de auto's voor ons. Want dan zou het pas gevaarlijk worden om in zo'n massa te rijden. De rit verloopt heel vlot.  We komen aan op een 5-tal km voor de vallei. De verhuurmaatschappij van de jeep had ons geadviseerd om het laatste stuk niet zelf te rijden, maar mee te gaan met één van de jeepshuttles  die daar ter beschikking staan. We  moeten daar wel extra voor betalen. Maar soit, we kiezen voor deze optie. De rit ernaar toe is avontuurlijk: de chauffeur zit later in een afgesloten cabine. Wij, de toeristen,  zitten in 3  rijen van 3 zitplaatsen in een open jeep.  De chauffeur geniet duidelijk van de rit en vliegt  als  het ware  door  het zand. Het  lijkt  een attractie op een kermis.

We worden 'gelost' op een parking  en kunnen van  daaruit  de tocht naar de  Sossusvlei  en  de duinen aanvatten.  
We besluiten om eerst de duin te beklimmen, nu  het nog lekker fris is. Een beslissing die we ons niet zullen betreuren!  De tocht is pittig. Maar de Rinjani  in Indonesië was toch andere paté! De tocht ernaar toe is ongelooflijk mooi... Het zicht boven nog adembenemender! Overal in het rond zien we machtige zandbergen. En met de opkomende zon is het nog magischer. 
Nadat we tijd genomen hebben om de fantastische omgeving te bewonderen,  kiezen we voor de shortcut naar Deathvlei. De vlei (valei)  is een uitgedroogd moeras, waar eeuwenoude bomen staan. Het heeft iets raars...  Zo midden de zandwoestijn een plek vol bomen (zonder bladeren uiteraard).
De rit van de vlei naar onze jeep is even avontuurlijk als de  heenreis. Maar  nu zien we waarom het verstandig was  om voor de shuttle te kiezen:  op verschillende plaatsen onderweg zien we jeeps  van toeristen die de rit zelf wilden doen, maar  die vast zijn  komen te zitten in het diepe zand.
Op de  rit tot aan de camping zien we oryxen en een groepje  van 3 struisvogels. Een oryx kruiste net de weg  voor wij passeerden.  Het dier lijkt  allesbehalve schuw of gehaast. 
Terug op de camping koken we een soepje  (uit een pakske,  om eerlijk te zijn ;-)) dat we  samen met onze boterhammen (die  we gisteren belegd hadden) smakelijk  opeten. Het is dan half  2  in  de  namiddag.  Perfect uur  om een uiltje  te  vangen, terwijl de jeugd aan het zwembad  gaat uitrusten. Want de tocht met het vliegtuig zit nog wat in ons vel.
's Namiddag gaan we nog een koffietje drinken in de bar  van de camping.  We geraken er aan de praat met de chef van de camping, een grote voetballiefhebber en fan van onze Belgische Rode Duivels. Als hij verneemt dat Michiel ook voetbalt,  is hij meteen fan van hem.   Hij  adviseert Michiel om voor de Namibische nationale  ploeg  te  gaan spelen (maar  dan moet hij wel met een Namibische trouwen - maar  dat is geen probleem: hij kan wel een schoon meiske  voor Michiel vinden!). Hij vraagt meteen om een selfie met  Michiel  en om  hem op Instagram te mogen volgen en uit de wens dat  Michiel een mooie voetbalcarrière tegemoet gaat.  En dan kan hij zelf pronken dat hij die Belg kent! ;-)
Intussen is het al bijna 17uur. Tijd  om aan  ons  avondmaal te beginnen.   Want het  is hier  vroeg donker.   Vandaag is  er  bijna geen wind. Perfect dus om een stoofpotje te maken op het houtvuur. En om de lekkere  gemarineerde  biefstukjes die  we  kochten tussen de rooster te leggen.  En dat het lekker  is! 
De restjes van het vlees (vet) gooien we bewust in de  grote vuilnisbak die  bij  onze kampeerplek  staat. Gedurende de  vorige nacht zat ons afval er ook in.  Maar's  nachts werd  die  geplunderd  door  de dieren. Grote   dieren, vermoeden we. Want  de  vuilnisbak zelf lag zelf  omgevallen op de grond. 
Benieuwd  welke  dieren het waren.  Van Pol  kregen we zijn nachtcamera  mee. Lowiek en Bart bevestigen die aan een  boom,  vlakbij  de vuilnisbak  (en op  2 meter  van onze  jeep.... Slik  slik...).  Benieuwd  wat  de beelden morgen zullen  opleveren....