Jakhalzen, flamingo's, pelikaantje en veeeeeeel zeehonden

Vandaag was 't weer ontwaken met de wekker. Iets na zevenen worden we uit ons bed gebiebt. Eigenlijk was de bieb niet nodig, want we waren al wakker.  Stilaan geraken we uitgerust. Onze slaap kunnen we hier met het vroege donker worden en het late ochtendgloren goed inhalen.  Na weer een nachtje van meer dan 10 uurtjes slapen mogen we vandaag naar gaan kayakken.  We worden om half negen verwacht aan de Pelican Point Kayaking.   Op de parking worden we weer vriendelijk tot aan een parkeerplek geloodst. Dat is hier typisch in Namibië:  mannen houden er dan 'de wacht' bij de auto. En in ruil geef je hen dan een fooi.  Ze wijzen ons ook de weg naar de receptie. Goed dat ze het ons uitlegden, anders hadden we lang kunnen zoeken: in het souvenirwinkeltje op de hoek is op het eind van de winkel een trap naar boven. Daar mogen we ons aanmelden. 

We ontmoeten er onze excursiegezellen, o.a. Ook een gezin met 3 tieners uit 'de Limburg'.  We maken samen met hen de rit naar het kayakpunt, een tocht die een goed half uur duurt. En 't is grappig hoeveel overeenkomsten er blijken te zijn tussen onze gezinnen.  Tijdens de rit zien we de grootste zoutonginning van Namibië, jakhalzen en massa's pelikanen. We vernemen van de gids dat pelikanen bij de geboorte eigenlijk grijs zijn. Het is pas door het eten van bepaalde pigmenten dat ze roze worden!  En inderdaad: in de verte zien we een groepje grijze flamingo's staan! Bij de volwassen dieren zijn er ook 2 types: die met lange poten en eerder witte veren, en de kleinere, echt roze flamingo's. De ene gaan om te broeden naar Etosha (het natuurpark waar we binnen enkele dagen zullen vertoeven), de andere gaan broeden in Botswana. 

Aan het kayakpunt gekomen zien we massa's zeehonden. Ze troepen echt samen en maken roepende geluiden. Terwijl onze gids/chauffeur de kayaks van de aanhangwagen haalt, gaan wij dichter kijken bij de zeehonden.  We krijgen de raad om niet dichter te stappen als we merken dat de zeehonden beginnen weg te kruipen. Eén zeehondje ligt vrij dicht. Even denken we dat het dood is, maar dan schrikt het wakker en kijkt verbouwereerd naar ons. Maar echt schrik heeft het kleine beestje niet. 't Is een grappig zicht! 

Gewapend met een spatwaterdicht pak (dus niet waterdicht ;-)  ) pak en een reddingsvest mogen we per 2 plaats nemen in een Kayak. Al gauw komen er zeehonden rond ons zwemmen. Ze zijn echt nieuwsgierig. Sommigen happen speels naar de roeispanen en blijven rond de boot hangen.  Als je rapper gaat varen, dan vergezellen ze ons naast, onder en achter de kayak. Het lijken dolfijnen die opspringen uit en dan weer speels in het water duiken.  Magisch allemaal. We zien 1 zeehondje dat verstrikt geraakt is in nylontouwen. 't Lijkt alsof het beestje speciaal aandacht komt opeisen. Maar het komt niet dicht genoeg om het te kunnen helpen. Onze chauffeur had ons hiervoor gewaarschuwd en gevraagd hem te verwittigen als we zoiets zagen: ze nemen dit met hun organisatie als missie op om die diertjes te redden. Gewapend met een schaar gaat hij het beestje achterna. Maar of hij het dan effectief heeft kunnen redden, dat vergaten we na te vragen. 

Alvorens we terugkeren naar het vertrekpunt krijgen we belegde pistoletjes, koffie, thee of warme chocolademelk aangeboden. 

In het haventje drinken we nog ééntje met het gezin dat we tijdens deze trip leerden kennen. Ook morgen zitten we samen op een camping in Spitzkoppe. We spreken af om samen te 'braaien' (barbecuen).  's Namiddag gaan we nog even naar de winkel.  Het shopping center is hier zelfs op zondag open! Alleen alcohol mag je op zondag niet kopen. In de eerste supermarkt hangt er een duidelijk briefje uit dat dit van zaterdag 13u tot en met zondag verboden is om alcohol aan te kopen.  In een tweede supermarkt proberen we nog even of het daar wel lukt (want daar hangt geen briefje uit). Maar we zijn eraan voor de moeite. Aan de kassa worden de flessen aan de kant gezet. De kassierster vertelt ons dat dit op zondag niet mag.  Als we haar vragen of we er dan ook geen mogen drinken, begint ze te giechelen. Maar een antwoord komt er niet. 

's Avonds besluiten we nog eens op de camping te gaan eten. Maar ook hier vangen we bot: gesloten op zondag! We checken TripAdvisor, maar er zijn maar heel weinig eetplekjes in de buurt. We willen te voet gaan, want anders moeten we de tenten opnieuw opplooien. En daar hebben we geen zin in. We gaan te rade bij de receptie van de camping. We worden doorverwezen naar 'the raft', een restaurant op palen in de zee. Dat is een kleine 3 km stappen.  Maar we hebben echt honger, dus we beginnen er aan en stappen goed door. Onderweg komen we langs 2 restaurants op de 'dijk'. Die hadden we gisterenavond ook al opgemerkt. Maar we dachten dat die echt duur zouden zijn, dus lieten we die links liggen.  Na een stevig tochtje (gelukkig is het niet zo koud als gisterenavond) zien we The Raft liggen. Helaas... Het is pikdonker... We volgen dan maar de hoofdweg. Volgens TripAdvisor zijn er daar nog 2 restaurantjes.   Maar 't blijft maar 'helaas helaas helaas' regenen...  Onze magen grommen nu echt wel ferm... En we vrezen dat we zullen moeten 'overleven' op de voorraad die we in de auto liggen hebben: muesli, brood, dikmelk, fruit, ... Op zich allemaal lekkere dingen. Maar we ontzien het ons om buiten te moeten zitten om te eten. Want 't wordt nu echt wel weer frisjes. 

Als we weer passeren aan één van de restaurants langs het water, wagen we het er op. Het gebouw en de inrichting ziet er sjiek uit. Maar qua prijs valt het echt nog wel mee! Hadden we dat geweten...