Dag 12 - Op zoek naar puur natuur

14 maart 2023 - Mandal Range, India

We kunnen lang uitslapen vanmorgen. Want we vertrekken pas om 10 uur uit het hotel. Eerst een ontbijt nemen. Ik heb er geen zin in. Het eten gisterenavond was héél lekker. Maar blijkbaar is het me toch niet bevallen. Na Bart en Michiel (die daar een paar dagen geleden kort last van hadden) was het nu dus mijn beurt.  Het ontbijt bestaat uit een potje noodlening met curry en groenten eronder gedraaid (lekker, volgens Bart en Michiel), een soort gefrituurde oliebol/broodje (niet echt ons ding), en 2 bordjes papaya en watermeloen.  We vragen ook wat brood erbij, zonder beleg. Maar dat begrepen ze verkeerd. We krijgen weer zo’n brood met yoghurt, komkommer en tomaat ertussen. Michiel onderneemt een nieuwe poging. Bingo! Hij krijgt toastbrood en een paar zakjes jam. 

En dan vertrekken we naar onze volgende halte: het Jim Corbett National Park. Op zoek dus naar nog meer natuur!

De afdaling uit de bergen is weer een avontuur op zich. De breedte van de straatjes waar we doorheen moeten gaan, het is ongelooflijk! Millimeterwerk, maneuvreren, achteruit rijden omdat elkaar kruisen dan toch écht niet lukt,…

Een uurtje voor we op de bestemming zijn houden we nog halt in een dorpje om wat eten te kopen. Want op de locatie van ons hotel is niets te vinden. We kopen wat fruit, koekjes, chocolade, en het enige potje nutella dat in het kraampje te koop is. 825 roepies in totaal, dus ongeveer 10 euro. De winkelier is in de wolken en maakt duidelijk dat hij héél blij is dat we bij hem één en ander kochten.

Het hotel ligt in de natuur, langs een rivier. Het zijn kleine ‘vakantiehuisjes’,echt een gezellig complex. Er is ook een spa, een buitenzwembad, een binnenruimte met schaakspel, biljart, pingpong tafel,.. De uitbater komt ons tijdens onze verkenning van het terrein tegemoet en toont ons met trots wat er te zien en te doen valt. We gaan ook even wandelen langs de rivier. We wanen ons in de Franse bergen. Maar in de duisternis moeten we zorgen dat we weer op het terrein zijn, zegt hij. Want dan komen er wilde dieren drinken in de rivier.

Er volgt een spelletje schaak en meerdere spelletjes biljart. En Michiel trekt wat baantjes in het zwembad, dat er trouwens ook heel verzorgd uit ziet! We reserveren ook al onze maaltijd in het restaurant. Dat had de zaakvoerder gevraagd, zo zijn we zeker dat we iets krijgen dat we lekker vinden. 

Om half zeven gaan we avondeten. Fish and chips voor Michiel en ik, lam voor Bart. Het restaurant is netjes en heel modern en smaakvol ingericht. Van zodra we neerzitten, brengen ze al ons eten. En terwijl we eten, observeert het personeel ons: met 5 staan ze op een rij te kijken. Het is op de duur best grappig…. Een wijntje? Oei, neen. Alcohol serveren ze hier niet. Dat zien we even later ook aan een uithangbordje in het restaurant.

De uitbater komt ook polshoogte nemen of we het lekker vinden. En als we nog iets wensen, dan hebben we het maar te vragen! Zijn team staat klaar voor ons. En dat is zeker geen leugen! We zijn de enige toeristen die hier momenteel verblijven. En met àl dat personeel hier! 

‘Morgen zin in een spelletje volleybal?’ vraagt de uitbater aan Michiel. En volmondig knikt hij ‘ja’.  Met wie zal dat dan zijn? Het personeel zeker? 

Ondertussen is een hevig onweer uitgebroken boven de regio. Het regent hard, en de bliksemschichten volgen elkaar in hoog tempo op. Maar tegen dat we het restaurant verlaten is het ergste over. Maar toch krijgen we elk een paraplu, zodat we toch zeker droog in onze kamers aankomen.  Oog voor alles hebben ze hier!  Ze verdienen hier meer bezoekers, dat is een feit!

Foto’s