Afscheid nemen van de mooie maar stofferige Namibische natuur... op naar Windhoek!

16 juli 2019 - Windhoek, Namibië

Vandaag moeten we definitief afscheid nemen van al  die machtige dieren... 

We ontwaken al vrij vroeg. De nacht in de badkamer is Bart vrij goed bevallen.  Mij minder. Ik heb het gevoel dat ik tot aan het ochtendgloren geen kwartier  aan een stuk geslapen heb. Maar  mijn uurwerk (die mijn slaap ook detecteert) vertelt dat ik toch goed geslapen heb. Gisterenavond, toen we daar zo op de grond lagen (weliswaar op ons matrasje), begon ik plots te huiveren bij de idee dat er misschien wel een slang of een Schorpioen via de duur of het openstaande raam was binnen geglipt...    Gelukkig waren het maar angsten en geen werkelijkheid. Maar aanvankelijk twijfelde ik toch even of ik dan toch niet weer veilig in die hoge tent wilde gaan kruipen... 

Als we opstaan is het buiten goed fris.  Ik doe zelfs mijn jas aan om te ontbijten (ja ja: muesli, dikmelk,... 🙃). 

Tegen 10 uur rijden we van de camping af. Er zijn al heel wat toeristen voor ons vertrokken.  Maar wij nemen weer onze tijd.  't Was perfect zo: de camping is voorzien van wat betegelde plekken. We kunnen de bagage perfect uithalen en alles sorteren en klaar maken, zodat we aan het hotel gewoon onze bagage maar moeten pakken. We vullen ook een grote zak met dingen die we nog aan locals willen geven (eten en andere producten die we kunnen missen).  En ook de inhoud van de frigo die nog interessant kan zijn voor anderen steken we netjes klaar in een pakket. 

De rit is zo'n goeie 200 km. Ruim over de helft passeren we Okahandja. Daar zijn marktjes met kraampjes waar we nog een soevenir kunnen kopen. Het is aandoenlijk... Overal smeken de eigenaars van de kraampjes of we iets willen kopen.  Aan de auto is er weer een man die belooft voor onze wagen te zorgen.  

Na de bezoeken aan de kraampjes geven we de man een fooi (een paar schoenen, zoals hij vroeg, kunnen we hem helaas niet geven).  Maar de fooi maakt hem ook blij. Een collega van hem komt ook aangerend. Hij heeft ook voor onze wagen gezorgd.  En hij heeft 2  kinderen groot te brengen... Of we hem ook een tip kunnen geven...  Tjah... Het is moeilijk om neen te zeggen. 

We komen om iets na 14 uur aan in het hotel. Véél te chique voor ons...  De naam van de wijk (Luxury Hill)  voorspelde het al toen we hier aan kwamen gereden.  

De  kamers  zijn super de luxe, de bedden groot en zacht, een hoek met een sofa,... . 't Zal dus compleet iets anders worden  dan onze vorige nacht op de matras in de sanitaire ruimte... 😝

Onze tafel in het restaurant hebben ze al voor ons gereserveerd. Als we  hier niet willen eten, dan moeten we dat maar annuleren. Een blik op de reviews van TripAdvisor leert ons dat het zowat 'verplicht'  is om echt opgekleed aan tafel te gaan. Euh... Houston, we have a problem? !  Wij hebben geen sjieke kleren mee. Enkel een koffer vol met.... euh...  gewone kleren (en ook héél veel stof en zand). We annuleren de tafel. Daar zouden we ons toch niet op ons gemak voelen... We zoeken een ander adresje. En na een rustmoment, het terugbrengen van de huurwagen naar de verhuurmaatschappij, een beetje  zwemmen voor de kids en een heerlijke douche maken we een wandeling van 2,5  km tot aan het restaurant (nr 2 in Windhoek volgens TripAdvisor).  Dju de Dju...  Het gekozen établissement blijkt niet open... We werden verkeerd geïnformeerd...  Maar de zaak er recht tegenover is wel open. En volgens een heer die er vlakbij staat, is het dik  OK!  Dan maar daar binnen gegaan. 

We  hebben het ons niet beklaagd. De aangeboden gerechten waren stuk voor stuk fijn en  lekker. Maar ook hier: weinig of geen groenten!  De verse tomaatjes uit de eigen serre thuis gaan ons zoooooo smaken !!!  We zien er echt al naar uit... 

Terug wandelen naar het hotel doen we niet meer in het donker.  We vragen de verantwoordelijke van  het hotel om een taxi te bellen.  Haar zoon zou ons eerst naar het hotel brengen met zijn wagen. Maar met 5 + 1 in zijn wagen, dat bleek  niet haalbaar. Dan dus toch maar de taxi!

Dat (zacht) bedje zal deugd doen....  Allé:  dat hopen we toch!  

💤💤💤💤