Klimmen tot op 2630 meter op de Rinjani

Vandaag staat onze wekker om kwart voor zes. We leggen nog snel de laatste hand aan onze rugzakken en nemen ook afscheid van onze koffers voor 3 dagen…

Na een vlug ontbijt pikt ‘Happy’ - zo heet onze gids voor de komende drie dagen – ons tegen 7 uur op in het hotel. We ontmoetten hem gisteren al in het hotel. Samen met 1 van de ‘porters’ kwam hij even polshoogte nemen van het gezelschap dat hij voor 3 dagen onder zijn verantwoordelijkheid door het regenwoud en over de Rinjani-vulkaan moet loodsen.  Er zijn 5 porters (dragers) die de tocht mogelijk maken.  Zij nemen alle benodigdheden mee om te kunnen eten en slapen: tenten, slaapmatjes, slaapzakken, stoeltjes, matten om het eten op te zetten, kookgerief, drink- en kookwater voor 3 dagen, alle etenswaren voor 3 dagen, een toilettent, en hun eigen persoonlijke spullen …

Iets na 7 uur komen 2 auto’s de parking van het hotel opgereden. Weer ruim en comfortabel vervoer dus! Er volgt een autorit van een klein uurtje naar het startpunt van onze trekking: Sembalun. Dit dorpje ligt op 1156 meter hoogte. Normaal gezien was gepland om In Senaru te starten met de trekking. Maar door de wandelrichting om te draaien kunnen we vermijden dat de laatste wandeldag de zwaarste zou zijn.

Elk van ons heeft een eigen rugzak met daarin een paar basisbenodigdheden: water, een paar tussendoortjes, verse kledij, warme truien, 1 lange broek, een regenjas, zonnebril en -pet, een mini-slaapzakje, zwemgerief, koplampje, camera en een EHBO-setje.

We kopen in een lokaal winkeltje nog extra batterijen voor onze nachtlampjes en 2 extra flesjes zonnecrème. Beter eentje teveel mee dan te weinig, is ons motto!

Voor we kunnen starten met stappen moeten we ons gaan registeren: niemand mag zonder gids door het Rinjani gebied gaan wandelen. Bovendien moeten er ook entreetickets gekocht worden om het gebied binnen te mogen.  Het is daar een drukte in het kantoortje! Er zijn mensen uit alle hoeken van de wereld! In een logboek moeten we heel wat gegevens noteren: namen, leeftijd, land van afkomst, wie de gids is, van welke organisatie die is, hoe lang we op de Rinjani zullen verblijven, …

Na het uitvoeren van deze formaliteiten beginnen we aan onze tocht.  Na een honderd meter wandelen op een straatje nemen we rechtsaf een pad. Net voor het pad is een controlepunt: Happy moet er onze entreetickets en zijn toelatingspapieren tonen. En dan zijn we vertrokken voor 7,5 uur stappen vandaag !  Het pad is geen ‘zeedijk’ pad:  het is uitkijken waar we onze voeten zetten: er zijn stenen, rotsen, boomwortels, maar vooral ook … heel veel stof … .  De zon doet goed haar best. De druppels zweet lopen overal op ons lijf naar beneden. We kregen wij de start van Happy elk nog een extra fles van anderhalve liter water. En als dat op is, dan kunnen we hem een nieuwe vragen! Water genoeg, zo beweert hij. Zelf heeft Happy een grote trekkersrugzak bij. En ook tijdens het stappen drinken we geregeld. Af en toe moeten we even halt houden. Even op adem komen! Na een kleine 2 uur stappen komen we aan POS 1. Dat is een eerste rustplaats, waar er een paar zitplekjes gecreëerd zijn. Happy trakteert ons op één van de tussendoortjes die hij mee heeft.  Na nog een uur stappen komen we aan POS 2. Die ligt op 1600 meter. Klinkt niet veel, maar het traject is best wel heftig! Intussen zijn we niet alleen bezweet van kop tot teen, maar door het opstuivende stof ook vies! Onze 5 dragers zitten iets verder dan POS 2 onder 1 van de op die plaats zeldzame bomen. Ze hebben ons eetmatje al netjes klaargelegd met 5 stoeltjes er rond. Zelf zitten ze op de grond of op hun hurk. Ze serveren ons een heerlijk gerecht: een portie rijst, een gestoofde groentenmix met wortel, boontjes, soyascheuten, een beetje tomaat, augurk, een stukje kip, kroepoek en  een spiegeleitje erbovenop.  Als dessert een schotel prachtig gesneden ananas en een theetje of koffietje. Wij gaan unaniem voor thee… ! Het eten smaakt enorm!! Verbazend met hoe weinig materialen die dragers een heerlijk gerecht kunnen tevoorschijn toveren !

Na het eten beginnen wij aan het vervolg van onze tocht: want we hebben nog 4,5 uur te stappen vandaag.  Onze dragers ruimen alles op en lopen dan hetzelfde traject als ons. Het is ongelooflijk: die jongen mannen zeulen een last van 25 à 35 kg met zich mee in 2 manden die met een bamboestok  van iets meer dan 1 meter aan elkaar verbonden zijn. Die stok leggen ze afwisselen op de rechter- en de linkerschouder. Op die manier kan de andere schouder even uitrusten… 

Het duurt niet lang of onze dragers steken ons bijna lopend voorbij! Wij doen ons best om (met degelijke stapschoenen) het traject zonder omgeslagen voeten af te leggen. Die dragers lopen ons op teenslippers of blote voeten gewoon voorbij. Maar het zweet rolt langs hun gezicht en rug naar beneden… Wat een job!!

Na 4 uur wandelen (we deden het traject iets sneller dan gemiddeld) en met de nodige haltes, komen we aan op onze eindbestemming van vandaag: de kraterrand van de Rinjani, gelegen op 2639 meter. Het is intussen ongeveer 15 uur. Onze dragers zijn al toegekomen. Ze hebben al 2 tentjes voor ons opgezet. Ze zijn van plan nog een derde voor ons op te zetten. Maar wij vinden het fijner om de 3 kinderen samen te laten slapen in één tent. Met 3 op een matje in zo’n tent lukt ook goed. De dragers zijn nog hun tent aan het opzetten. Al is ‘tent’ een overdreven begrip: het is zo’n blauw zeil (bache) waar ze een tent van fabriceren. Eén kant doen ze dicht, zodat de wind er niet kan inslaan. Deze ruimte wordt ook als kook-, zit- en slaapruimte gebruikt voor de 5 dragers en onze gids. 

Ze installeren ook onze toilettent. Eerst graven ze een putje met een diameter van ongeveer 15 cm en 40 cm diep. Daarrond plaatsen ze een vierkant zeil waar een rits in zit (de deur).  Deze ‘sanitaire installatie’ is enkel voor ons. De dragers en de gids zoeken de natuur op.

Terwijl zij aan het koken zijn geslagen, proberen wij ons in de mate van het mogelijke ‘proper’ te maken. Water is er niet beschikbaar, tenzij een klein beetje fleswater. Maar daar moeten we uiteraard heel zuinig mee omspringen. We hebben een paar pakjes vochtige doekjes mee. In combinatie met een klein beetje water zorgt dat al voor verrassende resultaten. 

En dan installeren we onze tent. Al hebben we daar niet veel werk mee. De dragers legden voor elk van ons al een slaapmatje klaar, een hoofdkussen en een warme slaapzak.  En blijkbaar zijn wij luxekampeerders: bij de meeste andere dragers zagen we dunnere, minder comfortabele matjes. Gelukzakken dat wij zijn !

Tegen iets voor 18 uur serveren onze kokers ons een voorgerechtje: gefrituurde bananen met een deegje errond. Héérlijk! Als hoofdmaaltijd een soepje met groentenmix, aardappelen, een gekookt eitje, tomaat. Opnieuw overheerlijk. Als ‘dessert’ een theetje.

Het is 18u30 als we klaar zijn met eten. Buiten is het al bijna donker. De wind is wat komen opzetten en het is al behoorlijk fris. Onze gids Happy staat te rillen van de kou. We geven hem een dekentje dat wij mee hebben, zodat hij zich wat warm kan houden. Blijkbaar is dat een geschenk uit de hemel! Tegen kwart voor zeven beslissen wij te gaan slapen. We zijn moe. En buiten is er toch niets meer te beleven. En morgen moeten we vroeg op. Dan stappen we naar de top van de Rinjani!